Nasze uczucia są jak wzburzone morze,
wiatr szepczący do ucha słowa zbrodni.
deszcz, którego ciche łkanie
towarzyszy mi na każdym kroku.
Coś zniszczone przez nas boli,
to jak stopniowe odbieranie sobie życia,
cięcie żyła po żyle,
aż do wycieńczenia.
Łatwo jest coś powiedzieć
nie spojrzawszy na siebie..
Zagubiona dusza,
to mgła unosząca się nad morską tonią
to smutek
spowity w czarne szaty
nie znający kresu..
Gdybym mogła jedno powiedzieć,
twarzą w twarz, rzekłabym:
zawiodłam..
Pobudza emocje.
OdpowiedzUsuńDusza znikająca coraz to głębiej w mrok ulewy, topiąca się mocniej i mocniej, zgubiona świadomością, ukrywając twarz pod chustą łez, rozwiewając się bezgranicznie w kurzu niepamięci...